Kilka spacerów w okolicy Żywca

Pięknie położony jest Żywiec – w kotlinie, otoczony górami. Może mieszkańcy Zakopanego powiedzieliby, że te góry niewysokie, ale dla mnie, świętokrzyskiej góralki niskopiennej, są okazałe. Malownicze bez dwóch zdań. 

 

 widok na Żywiec
 

No to na początek zobaczmy otoczenie widziane z perspektywy miasta, a raczej jego prawie wiejskich peryferii. 

Wyobraźcie sobie letni wieczór, złota godzina. Słońce chyli się ku zachodowi, wędrujemy na wschód, a świat cały zalany złotym słońcem. Jest przyjemnie ciepło, a wokół was góry. Ba, nawet bocian się przyplątał. 

 

I gdzie ten bociek?

 

Gdzieś tam w dali majaczy Babia Góra, na południu wyłania się charakterystyczny Grojec  ze swoimi trzema szczytami, z których i tak tylko dwa się wyróżniają, a co na zachodzie, zobaczycie innego dnia o poranku. 

 

widok na wschód

 

Grojec w roli głównej

tam by się zamieszkało...
 

Polne rośliny wydają się zwyczajne, ale nie ulegajcie złudzeniu. Koleżanka wam wskaże prawdziwą perełkę botaniczną – trędownik bulwiasty. Roślina nieco niepozorna, kwiatuszki malutkie, ale nadzwyczaj miododajne. 

 

trędownik bulwiasty 

 

Obok inne, częściej spotykane.

 

żywokost lekarski

 

czyściec leśny
 

Słońce zachodzi gdzieś nad Zalewem Żywieckim. Pora kończyć spacer. 

 

A teraz słoneczny, jeszcze niezbyt upalny poranek. Wędrujemy spacerowym krokiem na zachód. Przed nami góra, z którą mam związane przyjemne wspomnienia – Skrzyczne.  Prawie na wyciągniecie ręki, a jednak za daleko…

 

Skrzyczne tak blisko
 

Zza drzew wyłania się zalew. I znów góry. 

 

poranek w Żywcu

 

W przydomowych ogródkach kwitną róże, a łąki zachęcają, żeby się skryć wśród traw. 

 

w ogródku

 

i na łące
 

Przenieśmy się w czasie, przestrzeń niech zostanie ta sama. Spacerujemy wczesną wiosną kilka lat temu. Różnicę nietrudno zauważyć. Kwitnące drzewa owocowe i mlecze zmieniają pejzaż.

 

wiosenne barwy

Kolejny spacer pozwala nam popatrzeć na Żywiec z góry. Startujemy nad rzeką. To Koszarawa. Woda mija brzeg z ładnymi kamieniami, tuż za progiem wartka, a potem spokojnie i płytko się rozlewa. 

 

Koszarawa

 

Rozpoczynamy podejście na Mały Grojec. Leśna ścieżka początkowo nieco stroma, wyprowadza na szczyt. 

 

Z polanek przy ścieżce rozpościera się widok na Żywiec, charakterystyczne szpiczaste dachy Amfiteatru pod Grojcem i znany z poprzednich spacerów komin żywieckiej elektrociepłowni. 

 

Ze szczytu małego Grojca podziwiamy widok na Średni Grojec oraz na Żywiec – tym razem nad Sołą, w kierunku znanego browaru.

 

widok na Średni Grojec (z krzyżem) i Grojec ( z wieżą telekomunikacyjną)
 

 Żywiec, Soła ledwo się łapie w kadrze
 

Ładną ścieżką przez łąkę podchodzimy na Średni Grojec. Ścieżka prowadzi do utwardzonej drogi i na szczyt. 

 

 ścieżka szlaku

 

utwardzona droga w partii szczytowej

sparceta siewna
 

Tu króluje widoczny z daleka stalowy krzyż wystawiony na pamiątkę wizyty w Żywcu papieża Jana Pawła II w maju 1995 roku.

 

krzyż na Średnim Grojcu

 

akt erekcyjny krzyża
 

Widoki z tego szczytu są bardzo rozległe. Widać stąd nie tylko miasto, ale też liczne szczyty, zalew.

 

jeszcze taki widok na Żywiec

 

Jezioro Żywieckie jak na dłoni
 

Można pójść dalej szlakiem i zdobyć Grojec, którego szczyt wieńczy wieża przekaźnikowa. Zarówno podejście jak i szczyt zalesione, bez widoków. Decydujemy się wiec na zejście do punktu startu, żeby wybrać się na kolejny beskidzki szczyt z ciekawymi widokami.

 

z górki
 

Zza róż wyłania się Skrzyczne, ale tam się nie wybieramy.

 

Naszym celem jest odległa góra z charakterystycznym "paskiem".
 

Cóż więc będziemy zdobywać? Zapraszamy na górę Żar. 

 

widok z góry Żar
 

Kiedy docieramy do jej podnóża, żar leje się z nieba. Wybieramy więc szybki i wygodny sposób dotarcia na szczyt – kolejkę linowo-terenową, której wagoniki dowoziły niegdyś turystów na Gubałówkę, teraz zaś wspinają się na górę Żar.  

 

jeden z wagoników

 

w stronę stacji kolejki
 

Z okien wagonika widać szeroki bezleśny pas – to zimą stok narciarski, teraz ścieżka spacerowa dla turystów. 

 

ścieżka z widokiem
 

W wagoniku jest i specjalny przedział dla kolarzy. Nie widać jednak ich zjazdu, bo specjalne ścieżki dla nich wytyczono w lesie. Lepiej się do tych ścieżek nie zbliżać, bo przy prędkości, którą rowery mogą rozwijać na zjeździe, o wypadek nietrudno. 

 

w pełnej gotowości
 

Niebo nad nami zapełniają kolorowe paralotnie. Ich właściciele spokojnie czekają na swoją kolej i co kilka minut jeden z nich wzbija się w powietrze i szybuje nad okolicą. Można też zauważyć szybowce – to potomkowie tych pierwszych z lat międzywojennych, kiedy w tym miejscu działała Górska Szkoła Szybowcowa „Żar”. Może pamiętacie, że tego samego typu szkoły istniały na zboczu Żukowa w Bieszczadach oraz w świętokrzyskim Polichnie, o czym pisałam kilka lat temu (tu link i tu).

 

w powietrzu

 

kwintesencja aktywności możliwych na górze Żar
 

Szczyt góry jest spłaszczony i zajęty przez duży sztuczny akwen. To zbiornik elektrowni szczytowo-pompowej. Żeby go sfotografować, trzeba wcisnąć obiektyw między pręty otaczającego go płotu. Z takiej perspektywy przypomina morze z zalesionymi wyspami. 

 

misa zbiornika elektrowni 

 

to musi być jakieś ważne urządzenie
 

Jeśli obejdziemy zbiornik, możemy trafić na miejsca z widokami na okolice Jeziora Żywieckiego. 

 

okolice zapory na Sole
 

Na polanie przy szczycie spory tłumek. Nie ma jednak ścisku – każdy znalazł miejsce na piknik z widokiem na góry, wodę i niebo.

 

czas relaksu
 

Poleżeć czy skorzystać z toru saneczkowego?
 

a tu cicho i pusto
 

Pora pożegnać Żywiecczyznę. Miejsc na spacery tu jeszcze mnóstwo. Niech czekają na kolejne spotkanie.

O, to bym jeszcze zobaczyła...

 

Zdjęcia – Wilma i ja