W poszukiwaniu barw jesieni

Może jeszcze za wcześnie, ale warto sprawdzić. Słoneczny poranek zachęca do wyruszenia na trasę.  

Startujemy w Marcinkowie. A tu zaraz spotkanie z Kamienną. Wyjątkowo dużo w niej wody. A i brzegi prezentują wstęp do jesiennej palety. 

 

Kamienna widziana z mostu w Marcinkowie

 

po drugiej stronie też niebrzydko
  

W samej wsi małe zaskoczenie – wszak wędrujemy tędy od lat. Byliśmy tu ze trzydzieści razy lekko licząc. A dopiero teraz zauważyliśmy interesujący krzyż z roku 1863. Dokładniej powiem – krzyża tam już nie ma starego, jest lastrykowy. Ale podstawa autentyczna, zadbana, z czytelnymi napisami. Przypuszczam, że krzyż był metalowy i pod wpływem warunków atmosferycznych zardzewiał i zastąpiono go nowym. 

 

podstawa krzyża
 

Za wsią opuszcza nas słońce. Oj, przykrość wielka. Wchodzimy akurat do lasu, gdzie jesień zdobywa pozycje na dębach i brzozach, zakrada się w łany borówki czernicy i tryumfuje wśród grzybów. Ale to wszystko pozbawione chwilowo słonecznego blasku. 

 

na skraju lasu
 

jesień na szlaku

 

jesiennie, ale nie spożywczo
 

Nic to, idziemy. To znaczy – niektórzy idą. Sami zobaczcie, co się na tej wycieczce wyprawiało. Kompletny brak subordynacji turystycznej. Dowództwo przejęły maślaki, opieńki i inny drobiazg. 

 

idziemy 

 

szukamy grzybów

maślak sitarz
 

opieńki miodowe
 

Mimo wszystko udaje mi się przeforsować poszukiwanie dawno nieoglądanych skałek w pobliżu szczytu Pleśniówki. 

 

pozostałości wieży triangulacyjnej na szczycie Pleśniówki
 

Nie było to łatwe. Dlaczego? Otóż skałki skrywają się przed nami pod coraz grubszą warstwą mchu. O ich obecności świadczy tabliczka z oznaczeniem pomnika przyrody, ale i tak zaczynamy się obawiać, że niedługo las zaanektuje te kamienne wieloryby wyrzucone przez Ziemię na powierzchnię. 

 

szukajcie, szukajcie, a znajdziecie

 

pomnik przyrody - skałki Pleśniówki

 

tak wyglądały w roku 2009
 

Druga grupa skałek za zakrętem szlaku dobrze widoczna i łatwo dostępna. A w pamięci mamy ich niegdysiejsze mozolne poszukiwania. Ale to przed nastaniem szlaku…

 

na zakręcie

 

grupa skałek po zachodniej stronie

Po kilku minutach szlak wyprowadza na rozległą ranę po lesie. Teraz teren zdominowany jest przez paprocie. Najwidoczniej czekamy aż zamienią się one w węgiel. Ale to chyba milionów lat trzeba. 

 

na porębie

 

fotograf w akcji

 

efekt - portret łuszczaka zmiennego

Druga rana po lesie już prezentuje młode nasadzenia sosenek. Za to zawala szlak powalonymi starymi drzewami. Decydujemy się na przejście solidną drogą, która i tak za jakiś czas wyprowadzi nas z lasu i doprowadzi do szlaku. Na tej drodze dołącza do nas słońce. Barwy lasu ożywają. Jeszcze nie są w pełni jesienne, ale i tak radosne.

 

słońce w lesie
 

Skoro już raz tak nam ładnie poszło przejście bez szlaku, decyduję się za wsią Rudki na drogę równoległą do tej znakowanej. Jest niezła. A las sosnowy i tak wszędzie jednakowo wygląda. Mam nadzieję, że ta droga doprowadzi nas do miejsc nad Kamienną, których dawno nie oglądaliśmy. 

 

w sosnowym lesie
 

I tak jest, chociaż pierwsze podejście wyprowadza na manowce, ale już za drugim razem widzimy rzekę. Podejść do niej raczej trudno, bo brzegi mocno zarośnięte.

 

spotkanie z Kamienną
 

Kolejne spotkanie z rzeką ma miejsce w pobliżu pozostałości tak zwanego czwartego młyna. Tu Kamienna prezentuje bystry nurt, wiry, a potem rozlewa się szeroko.

 

okolice czwartego młyna

I znów spotkania ze spokojną rzeką. 

 

Kamienna dostojnie
 

Miałam nadzieję na rzut oka na rzekę w pobliżu młyna Piaska, ale liczne tablice zabraniające wstępu na teren prywatny skutecznie mi ten pomysł wybiły z głowy. 

 

na szlaku
 

stary krzyż przy młynie Piaska
 

Z lekką obawą zmierzamy do młyna w dzielnicy Łyżwy. Tu nigdy nie wiadomo – przejdziemy na drugą stronę rzeki, czy nie. Tym razem się udało. Kładki nadal brak, ale woda nie przelewa się przez zaporę i można spokojnie i ostrożnie przebić się do drogi.

 

Kamienna w jesiennej ramce

 

okolice tamy
 

Ostatni odcinek trasy to już walka z czasem, bo zrobiło się tak potwornie gorąco, że chcemy zdążyć na autobus. Udało się! W ten sposób umknęliśmy marszu ulicami naszej mieściny.

I po wycieczce. 

 

mapka trasy

 

 Mały bonus - barwy jesieni w mieście:

osiedle Łyżwy 

 

osiedle Przydworcowe
  

Zdjęcia – Edek i ja