Stanisławów Młyn i nie tylko

Wypatrzyłam go na mapie podczas planowania wycieczki do rezerwatu Dąbrowa Polańska. Zapamiętałam i odłożyłam na później. Zależało mi na wycieczce w ładny słoneczny dzień. Niech by i mroźny. Środa miała być właśnie taka. I nawet czasem była. A młyn nad Modrzejowianką zwaną również Modrzejowicą czeka.

 

nieczynny młyn w Stanisławowie
 

Najpierw wyruszamy na poszukiwanie dwóch obiektów w lesie na południe od młyna. Lepiej nie pchać się tam ścieżką obok stawów hodowlanych, bo raczej można się wpakować w bagno lub inne kłopoty. Za to leśna droga na południe świetnie się nadaje na taki spacer.

 

i znów jesień i zima na jednej drodze
 

Kolega Ed próbuje torpedować poszukiwania i nie dopuścić do odnalezienia kolumny z  czasów napoleońskich i sąsiadującego z nią kamiennego pomnika. Udaje mi się jednak doprowadzić grupę ładną drogą na skraj lasu, gdzie na niewielkim pagórku znajdują się oba poszukiwane przez nas obiekty. Oba, oczywiście, z polecenia parlando. 

 

zdjęcie takie sobie (delikatnie mówiąc), ale to ta właśnie droga, a na skraju lasu po prawej poszukiwane obiekty

 

oto one
 

szukam, szukam i znów nic nie znalazłam
 

Historia kolumny z wyrytą na niej datą 29 kwietnia 1811 ma jako pewnik jedynie ową datę. Nie mam pojęcia, co się pod tą datą kryje. Jeśli przyjąć, że jest ustawiona przez żołnierza napoleońskiego, to musiał on być Polakiem, bo napis w języku polskim. 

kolumna zwieńczona krzyżem

 

detal
 

Umieszczony obok kamień upamiętnia młodego człowieka – Tadeusza Wojtyniaka, który jako partyzant BCH Ziemi Iłżeckiej przyjął pseudonimu „Baca”, był niezwykle walecznym i odważnym człowiekiem, zmarł w wieku 20 lat na skutek gangreny, która wdała się w ranie postrzałowej. Ów kamień ustawiono na miejscu jego pierwotnego pochówku w roku 1944. Po wojnie zwłoki „Bacy” ekshumowano i przeniesiono na cmentarz w Kazanowie (tu więcej informacji na jego temat).

 

kamień upamiętniający miejsce pochówku partyzanta
 

Skoro najważniejszy punkt wycieczki zrealizowany, możemy odbyć przyjemny długi spacer po okolicy. Na razie wracamy tą samą drogą do głównej szosy. 

 

damska ekipa

 

samotna kałuża
 

Zatrzymujemy się na chwilę w wyrobisku piaskowni, czekamy na zapowiadane pojawienie się słońca.

 

droga do piaskowni

 

piaskownia
 

Po przekroczeniu szosy wędrujemy polną drogą w stronę wsi Płudnica. I tu zaczyna nam towarzyszyć niezbyt przyjemne uczucie chłodu. Wiatru niby nie ma, a czuć przenikliwe zimno. Do wytrzymania, ale w mojej głowie zaczyna kiełkować myśl, że chyba przyjdzie skrócić trasę, żeby nie marznąć. Analizuję mapę pod tym kątem - są liczne warianty do wyboru. Nie zmarzniemy!

 

droga do wsi

Na razie nie poddajemy się i wędrujemy na zachód przez niewielki lasek, gdzie spotykamy się z  Modrzejowianką. Płynie ona  w obniżeniu terenu, to i błota mamy pod dostatkiem. 

 

spotkanie z rzeką
 

Za lasem pola lekko przyprószone śniegiem, stadko saren, które wypłoszyliśmy i zaraz kolejna wioska. 

 

Pola Łączan
 

Jesteśmy w Suliszce. Tu proponuję kolegom skrócenie trasy. Na razie nie chcą o tym słyszeć. Kontynuujemy więc marsz kolejnymi drogami wśród pól. No i tutaj przenikliwy chłód powoduje, że koledzy wciągają na głowy kaptury, a ja zakładam kurtkę, czego nawet zimą w mróz nie robię. Widoki ładne, ale ja już nikogo o nic nie pytam, tylko decyduję, że przy pierwszej drodze w lewo zawracamy. 

 

 

 

 wśród pól

Warto by się gdzieś zatrzymać na krótki popas. Robimy to na skraju malutkiej osady o nazwie Głodna Wólka (tak a propos). Nawet gorąca herbata nie poprawia sytuacji – marzniemy. Pora wracać. 

 

zziębnięci
 

A tu, jak na złość, wyłazi słońce i oświetla nam widoki z ostatniej części naszej trasy. Najpierw polne. Tu zresztą niespodziewanie natrafiamy na triangul – taki płaski teren, nie wiem, dlaczego postawiono tu ten znak.

 

triangul na polach Suliszki

 

słońce wyjrzało
 

Na koniec wycieczki podchodzimy do tytułowego młyna. Po drodze zaglądamy jeszcze nad stawy hodowlane. Jest zakaz wchodzenia na ich teren, ale z drogi można zrobić kilka fotek.

 

różne oblicza stawów hodowlanych

Sam młyn okazuje się nieczynny. Trwa jak na razie w niezłym stanie. I oby się tak utrzymał. Jeszcze parę lat temu działał jako młyn motorowy, a teraz zażywa spokojnej emerytury. 

 

młyn nad wodą

 

upust przy młynie

 

stawy rybne za młynem
 

I to już wszystko, co nam się udało obejrzeć w dniu, kiedy pogoda nieco dała nam się we znaki. Oby zimą było cieplej.

 

mapka trasy
 

Zdjęcia – Lena, Edek i ja