Kilka chwil wytchnienia

Tak bym właśnie określiła środową wycieczkę. Ci, co nas znają pewnie się zdziwią, bo i ja sama nie mogę wyjść ze zdumienia – co się stało, że nastąpiła taka radykalna zmiana stylu wędrowania.

Wysiedliśmy sobie w Pile, gdzie spotykamy sześciu starych dobrych znajomych, czyli rzut oka na grupę pomnikowych dębów (tak, już wiemy – bezszypułkowych). Ed uważa, że od ostatniego spotkania przybyło im ze dwa milimetry w pasie, albo w tym, co tam mają zamiast pasa. 

 

dęby w Pile

 

 Potem przemaszerowaliśmy obok zalewu na rzece Czystej. Woda w nim zamarznięta, ale faktycznie zgodna z nazwą. Tę samą rzeczkę spotkaliśmy jeszcze drugi raz za wsią Kozia Wola. Musicie przyznać, że tam też niebrzydko się prezentuje.

zalew na Czystej 

Czysta w okolicach Koziej Woli

Poza tym o dobry nastrój dbała okolica, po której wędrowaliśmy – cichy, suchy las sosnowy. Czasem tylko jakiś ptak się wyrwał z przedterminową pieśnią wiosenną, albo w oddali zawyły piły leśników. Po przejściu całej trasy mieliśmy tak czyste buty, jak byśmy wcale z domu nie wychodzili. To jest właśnie prawdziwy urok koneckich lasów o tej porze roku. 

odkryte korzenie sosny w pobliżu zalewu w Pile

panowie na szczycie Kamieniarskiej Góry (imponujące 330 m n.p.m.)

wymarzona droga turystyczna

w sosnowym lesie

śródleśna kapliczka

Zaś w Czarnej i Czarneckiej Górze Stasio zadbał o dostarczenie nam dodatkowych atrakcji. Po prostu poprowadził nas inną niż zwykle drogą do Stąporkowa, co dało nowe spojrzenie na kościół w Czarnej oraz samą rzekę. Wypatrzyliśmy przy okazji ciekawe urządzenie wodne przy brzegu rzeki. Nie wiemy, co ono napędza, bo młyna w pobliżu nie było. Ale obraca się stale. 

inne spojrzenie na kościół w Czarnej 

zalew na Czarnej 

stawidło na Czarnej

Czarna 

 praca koła wodnego

I tak dotarliśmy do celu. Niby spokojne przedpołudnie, ale nudno nie było ani trochę. A ile się tlenu nałykaliśmy! Kto nie był, niech zazdrości. 

Zdjęcia - Edek i ja