Przedwiośnie w okolicach Borkowic

Niedzielna pogoda zachęciła nas do spaceru przez lasy i pola Borkowic i Ninkowa.

Wyruszyliśmy na południowy zachód zielonym szlakiem. Tym razem wreszcie podeszliśmy na pole, gdzie znajdował się cmentarz choleryczny. W roku 1894 cholera zabiła 70 osób, głównie z Ninkowa. Wszyscy zostali pochowani na odludnym miejscu w pobliżu Krakowej Góry. Miejsce cmentarza upamiętnia drewniany krzyż – karawaka i jeden nagrobek. Zrozpaczeni rodzice o nazwisku Prasowscy wspominają czterech synów, którzy zmarli z powodu zarazy. 

 

cmentarz choleryczny za Borkowicami

 

nagrobek braci Prasowskich
 

Za jakiś czas zeszliśmy ze szlaku i pomaszerowali leśnymi drogami na południe. Czasem szlakiem rowerowym, czasem bez szlaku. 

 

na trasie w słońcu

 

Dotarliśmy na skraj Bryzgowa i przeszli przez już nieistniejący dawny przysiółek Galapatów. Trzeba się było zatrzymać przy ciekawym krzyżu z 1843 roku oraz przy kapliczce z roku 1945. Między drzewami zauważyliśmy pozostałości fundamentów zabudowań Galapatowa. 

 

dziewiętnastowieczny krzyż na skraju przysiółka

 

w lesie, który był niegdyś wioską

powojenna kapliczka

resztki fundamentów gdzieś w lesie
 

Po lekkim porannym przymrozku już nie zostało ani śladu, przerwę śniadaniową spędziliśmy wygrzewając się w słońcu. Tak posileni przeszliśmy przez Wolę Kuraszową i pomaszerowali ładną leśną drogą na północ. 

 

kolejna świetna droga
 

Tuż za wsią zauroczył nas niewielki strumyk z prostokątnym stawem. Zatrzymaliśmy się na chwilę, rzecz jasna.

 

wzory na stawie

 

bezimienny dopływ Jabłonicy
 

Inne zaskakujące miejsce wypatrzyliśmy za Kolonią Ninków. Z daleka wyglądało to jak mostek nad rzeką, a okazało się częścią toru do jazdy terenowej. Nic o  nim  nie wiemy, ale terenowy motocykl może tu nieźle poszaleć.

 

na torze do jazdy terenowej
 

Miałam zaplanowaną polną trasę za Ninkowem. Ale zanim weszliśmy na polne ścieżki, zatrzymaliśmy się w dawnym parku dworskim i obejrzeli ninkowski dworek z łamanym dachem polskim i ładnym gankiem. Nie wiadomo, kto tam mieszka, właściciele nie wyszli na nasz widok, a my nie chcieliśmy zakłócać ich spokoju w niedzielne przedpołudnie.

 

dworek w Ninkowie (początek 20.w.)

 

ruiny interesujących zbudowań gospodarczych w pobliżu
 

Polny fragment trasy był bez wątpienia najtrudniejszym tego dnia – na otwartym terenie prażyło słońce, czuliśmy się zmęczeni i przegrzani. Niewielki zagajnik nie ułatwił sprawy, a wręcz dołożył problemów, bo nie miał ani jednej ścieżki i trzeba się było ostrożnie przedzierać przez chaszcze. Odpoczęliśmy dopiero na drodze do Radestowa.

 

mazowieckie pola 

 

i sady

ciekawa huba na orzechu
 

w stronę Radestowa

 

W samym Radestowie zajrzeliśmy nad dwa niewielkie stawy. Podobno nad jednym dawnymi laty znajdował się ośrodek kolonijny. Teraz tylko cisza i spokój.

 

staw przy szosie do Borkowic

 

staw w Radestowie

Jeszcze tylko krótki spacer po parku wokół pałacu w Borkowicach i możemy wracać do domu.

 

 

 wiekowe drzewa w borkowickim parku

 

A teraz wyobraźcie sobie, że ta wycieczka miała miejsce nie w ostatnią niedzielę, a 200 milionów lat temu. Czy spotkalibyśmy na niej pana, który nam współczuł, że tyle musimy chodzić? A panią, która opowiadała o stawach w Radestowie? Nie. Ale,gdybyśmy byli cicho, może wypatrzylibyśmy stadko roślinożernych dinozaurów skubiących listki. W najgorszym wypadku zaatakowałyby nas drapieżne dinozaury i relacji by nie było.

Skąd pewność, że na tych terenach żyły dinozaury? Z wykopalisk! 

 

 

Latem ubiegłego roku geolodzy profesor Grzegorz Pieńkowski i Grzegorz Niedźwiedzki odkryli kilkaset świetnie zachowanych tropów i kości dinozaurów, które zamieszkiwały te tereny przed 200 milionami lat. 

 

Udało nam się natrafić na te tropy. Są wypukłe, niektóre bardzo duże. Podobno można odróżnić ślady biegania, grzebania w ziemi czy nawet siedzenia dinozaurów.  

 

Mam nadzieję, że niedługo powstanie na miejscu odkrycia tropów rezerwat i można będzie go zwiedzać z fachowym przewodnikiem. Na razie daję link (tu) do filmu z prezentacją odkrycia.

 

 

 

To już wszystko o naszej wycieczce. Jeszcze tylko mapka trasy i koniec relacji.

 

Zdjęcia – Edek i ja