Co mnie zauroczyło w Świdnicy

Zauroczyło to mało powiedziane. Ja tam po prostu chodziłam jak zaczarowana. Co krok to perła. Gdziekolwiek skierujesz wzrok – zaskoczenie czymś pięknym, nieoczywistym, wiekowym albo i zupełnie nieoczekiwanie nowym. Taka to jest ta Świdnica – miasto powstałe w średniowieczu, które zachowało dawny układ uliczek i rynku, pełne zieleni, ciche, a nienudne.

 

świdnicki rynek z ratuszem
 

Do starego miasta ledwie kilka kroków ze stacji kolejowej. I nie sposób się pomylić, w którą stronę iść, bo wieże najważniejszych budowli wskazują drogę.

 

dworzec Świdnica Miasto, stulatek, ale świetnie się prezentuje
 

na skwerze przed dworcem upamiętnienie zasług mieszkańców miasta w walkach 2 wojny światowej
 

na skrzyżowaniu ulic Łukowej i Różanej nowoczesny Pomnik Kupców i Przedsiębiorców (zaczynam wątpić, czy Świdnica będzie mieć jakie solidne zabytki)
 

Tak więc do Rynku dotarłam jako tako spokojnie, ale już widok zabytkowych kamieniczek na tymże zawrócił mi w głowie doszczętnie. W pewnym momencie zauważyłam, że koledzy patrzą na mnie z lekkim niepokojem i z trudem oderwałam się od podziwiania, żeby ruszyć dalej na trasę, którą dla nas przygotowałam. Ale wróciliśmy na Rynek jeszcze tuż po południu i znów zachwyty.

 

 jedna pierzeja - na razie ranek, więc cicho tu i spokojnie
 

Dla uniknięcia nudnej wyliczanki zaprezentuję kilka kamienicznych „drobiazgów”. Najpierw portale:

 

portal tak zwanego Pałacu Hochbergów

 

portal kamienicy przy ul. Łukowej 2, nie patrzmy na paskudne współczesne drzwi, a na napis na łuku - "Wszystko, co mamy, jest darem bożym"

portal ratusza z herbem miasta

portal ratuszowej restauracji

Teraz urocze ozdobne elementy elewacji, które same opowiadają historię. Nic, tylko patrzeć, chłonąć i już wszystko wiesz.

 

kamienica "Pod Złotą Gęsią" (niegdyś była tu gospoda o takiej nazwie)
 

dom "Pod Kogutem" z napisem, że mieszkali tu medycy Sigmund i Johann Sigmund Hahn (Hahn to po niemiecku kogut), zajmowali się wodolecznictwem, czyli może to im zawdzięczamy pobyty w sanatoriach...

 

jedna z religijnych ozdób kamienicy z numerem 15 - chusta z wyobrażeniem twarzy Chrystusa

pełne zaskoczenie - secesyjna kamienica "Pod Hermesem" na rogu Rynku i ulicy Grodzkiej 

 

korona kamienicy "Pod Złotą Koroną"
 

na koniec zagadka - Ile gołębi widzicie na tym zdjęciu?

Teraz moje ulubione fontanny. I tu nawet ja byłam zaskoczona – na każdym rogu Rynku jedna fontanna – dwie skromniejsze, zaś dwie z ciekawymi rzeźbami. Co tu dużo gadać – Świdnica ma swojego Neptuna!

 

skromniejsza, ale nie uboga fontanna

 

fontanna z Atlasem ufundowana przez cech karczmarzy w roku 1716 (autor Georg Leonhard Weber)

 

nieco młodsza (rok 1732) fontanna z Neptunem tego samego autora

 

Nie odmówię sobie przyjemności zaprezentowania kamienicy, która mieści się w pewnej odległości od Rynku, przy ulicy Długiej 45. To Dom "pod Bykami". Podobno najstarsza kamienica w mieście. Od roku 1882 jest siedzibą apteki, a zdobiące ją byki mają szczególny wygląd - to zwierzęta naturalnej wielkości, po dwa ze wspólnym łbem i autentycznymi rogami. Sami zobaczcie to dziwo.

Wystarczy? Skądże! Może jeszcze coś. Najpierw barokowa kolumna Trójcy Świętej. Niedawno odnowiona. Warto stanąć i spojrzeć w górę.

 

kolumna z 1693, ufundowana przez ówczesnego burmistrza miasta - Sitzendorfa

skoro już o baroku mowa, to może zobaczmy dwie barokowe rzeźby w Rynku. Obie przedstawiają popularnych świętych - Jana Nepomucena i Floriana. Obie przylgnęły do narożników ratusza. Ich autorem jest wspomniany już wcześniej autor rzeźb na fontannach - Weber. 

święty Florian

 

święty Jan Nepomucen
 

A w pobliżu Muzeum Dawnego Kupiectwa na skromnej ławeczce siedzi uczona niewiasta – Maria Cunitz (1610 - 1664) trzymająca wielką księgę – efekt jej badań astronomicznych „Urania proptria”. Ta księga miała w przystępny sposób przybliżyć czytelnikom wiedzę astronomiczną. 

 

zapatrzona w gwiazdy Maria Cunitz, czyli Maria Cunitia - rzeźba zaprojektowana przez Stanisława Strzyżyńskiego
 

Świdnicka astronomka mieszkała i prowadziła swe obserwacje astronomiczne w jednej z kamienic przy Rynku – kamienicy „Pod Złotym Chłopkiem”.

 

portal owej kamienicy

 

Złoty Chłopek we własnej, nieco oblazłej z pozłotki, osobie
 

Opuszczamy rynek i wędrujemy na spotkanie z kolejnymi zabytkami, czeka na nas przecież ten najsłynniejszy. Ale o tym opowiem w kolejnym wpisie. Cierpliwości!

 

pamiętałam, żeby sfotografować świdnicki właz do kanalizacji
 

Zdjęcia mojego wyrobu.