Na trasie ze Stawu Kunowskiego do Brodów Iłżeckich

Słońce nie wyjrzało ani razu. Drobny deszczyk sprawdzał co jakiś czas, czy uda mu się nas wystraszyć. Nie udawało się, więc znikał. I tak przeszliśmy całą zaplanowaną trasę plus suplement. 

Wystartowaliśmy na stacji w Stawie Kunowskim i dziarsko pomaszerowali nad Kamienną.

 

Kamienna opuszcza Staw Kunowski

Dalej droga miała być leśna. I taka była. Przy czym nie zawsze to była droga. Mieliśmy spory odcinek polegający na przedzieraniu się przez mniej lub bardziej mokre krzaki. Co ciekawe, grzybów w tym lesie jak na lekarstwo.

 

jedyny pomarszczony kozaczek, ale grzybiarza spotkaliśmy
 

Wreszcie dotarliśmy do solidnej bitej drogi, która doprowadziła nas na skraj wsi Gębice.

 

przy drodze pyszni się starzec jakubek

 

a to dwie trzecie grupy

kapliczka nadrzewna w Gębicach
 

cykoria podróżnik we wsi
 

Tu przeszliśmy na szlak rowerowy (droga nadal doskonała), żeby odwiedzić dwa miejsca pamięci o ofiarach dwóch pacyfikacji wsi Gębice. W pierwszej (w maju 1943 r.) zginęło 52 osoby, w drugiej (w listopadzie owego roku) – 28 osób zamordowanych w leśniczówce za wsią. Odwiedzaliśmy te miejsca dwa lata temu (tu link), ale nadal warto o nich przypominać.

 

tu była niegdyś leśniczówka - miejsce kaźni mieszkańców Gębic

miejsce egzekucji w maju 1943

Dalsza droga prowadziła szlakiem czerwonym do rezerwatu Skały w Krynkach. Po drodze chwila nad niewielkim stawem, a potem podejście w las.

 

drugi (i ostatni) grzyb tego dnia

 

ale trasa przyjemna

 

niewielki staw na skraju lasu

Miałam wrażenie, że kierownictwu okrutnie się spieszy i dlatego rzuciliśmy jedynie okiem na jedną grupę skałek – i w drogę!

 

ścieżka do rezerwatu

 

 

w rezerwacie

Niestety, co nagle, to po diable. Szlak w tej okolicy jest jakoś marnie znakowany i zgubiliśmy go. Skutek – żmudne przedzieranie się przez dawną porębę – teren nierówny, zarośnięty jeżynami. Straciliśmy dużo czasu i zdobyli kilka nowych dziur w spodniach. Udało się dotrzeć do drogi na skraju Krynek.

 

tak było
 

Tu jedynie kolega Ed nie stracił nadziei i zarządził szybki marsz na pociąg. No to maszerowaliśmy, a właściwie nawet przeszliśmy w galop. W efekcie tylko krótkie rzucenie okiem na Krynki z odrestaurowanym kościołem Wniebowzięcia NMP i zabytkową modrzewiową bramą oraz moje ulubione figury przydrożne.

 

święty Stanisław (figura przed kościołem) 

 

kościół w Krynkach 

i stale pokazywany Frasobliwy

Niezależnie od naszego wysiłku zabrakło nam 10 minut, żeby zdążyć na pociąg. Zmieniliśmy wiec tempo marszu na spacerowe, spędzili miły kwadrans na ławeczce w parku, potem zajrzeli nad zalew brodzki.

 

gmina sama się reklamuje

 

zalew w pochmurny dzień

 

nad zalewem nie kaczka, a wrona siwa

Nadal mieliśmy sporo czasu do odjazdu pociągu. Zajrzeliśmy więc nad Mały Staw (Ruśnia), nad którym byliśmy wiosną (tu link). Pogoda nie sprzyjała, to i wędkarzy nad wodą nie było, a piękny kamienny krzyż w pobliżu torów zupełnie niedostępny. Cóż, zarósł letnią roślinnością.

 

zabytkowy krzyż widziany od strony torów

 

i od strony ulicy

zerwał się wiatr i pomarszczył taflę wody
 

Naszą wycieczkę zakończyliśmy w sklepiku z lodami. Godne to było zakończenie. A po drodze do sklepu taka niespodzianka:

 

nie do wiary, ale w ostatnią niedzielę lipca spotkaliśmy kwitnącą magnolię
 

Na zakończenie relacji jeszcze mapka trasy. I już - po wycieczce!

Zdjęcia – Edek i ja