Z Huty na spotkanie z przyrodą i historią

Znów wybraliśmy się na wycieczkę busem w kierunku Borek. Tym razem zaplanowałam łatwe przejście szlakiem w kierunku Chlewisk (zielony) i Szydłowca (czerwony). Niech i ja sobie odpocznę na wycieczce.

Na przystanku w Hucie wzbudziliśmy nie lada sensację. Jak to tak? Do Chlewisk idziecie? A nie prościej było wysiąść od razu w Chlewiskach? Ożeż ty… nie wpadłam na taki prosty pomysł. Człowiek się całe życie uczy i efektów nie widać.

Pół wsi ma ubaw, a my ruszamy zielonym szlakiem najpierw szosą, a potem polną ścieżką w kierunku lasu. Uczciwie przyznam, miejsce zakrętu szlaku wybraliśmy jedynie na podstawie mapy, bo w terenie znaków zabrakło.

Szlak w lesie przyjemny, ziemia i niewielkie jodełki przyprószone śniegiem. No, miło jest. 

gdzieś na trasie 

Docieramy do granicy rezerwatu przyrody Podlesie. Znajduje się on na terenie lasów przysuskich. Jesteśmy na Mazowszu, a spotykamy nasze świętokrzyskie jodły. I jest fajnie. Dorodne niektóre są naprawdę. 

na skraju rezerwatu

tak mi wyszło zdjęcie

niemała ta jodła

Wydaje mi się, że koledzy nie do końca wierzą mi w ten rezerwat, bo nigdzie nie spotykamy ani śladu tablicy informacyjnej. Dawniej były tu całkiem porządne tablice. Już po opublikowaniu tego tekstu znalazłam zdjęcia sprzed 10 lat. 

na skraju rezerwatu (tablica nas nie interesuje, a co?)

ten dąb!

tak wyglądał w marcu 2012 

tablica wtedy jeszcze była
 

Zauważamy też dęby, sosny czy inne drzewa – rezerwat wszak leśny. Podobno występuje tu sporo gatunków roślin chronionych, ale teraz spod śniegu wyłażą jedynie huby i mech. Ten ostatni obficie porasta kamienie licznie rozrzucone wśród drzew.

 omszałe kamienie

kolonia hub

A co w pobliżu kamieni? Otóż pozostałości dołów rudnych.  Już nawet szkoda pytać, skąd my to znamy, bo wiadomo – z naszego Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. 

jeden z dołów

 

I tak to rezerwat na Mazowszu znajomy taki, że aż miło. 

Ale nie tylko przyjemne chwile tu spędzamy. Zbliżamy się do niewielkiego strumyka – to zapewne dopływ Szabasówki. Niebrzydki jest i łatwo go pokonać, ale za nim czeka nas prawdziwa przeprawa w postaci wielkiej kałuży zalewającej całą szerokość ścieżki. 

dopływ Szabasówki

a to szlak pieszy

tak wyglądały ścieżki rezerwatu w październiku 2008

a to rezerwat w marcu 2012

Omijamy rozlewisko bokiem i docieramy do rozstajnych dróg. Nietrudno zgadnąć, że szlak prowadzi lewą z nich, ale jakoś nam już obrzydł, przechodzimy na drugą – ta kieruje nieco bardziej na północny wschód i okazuje się rewelacyjna. Żadnych tam bagienek, kałuż i innych atrakcji. Solidna leśna droga, sucha, piaszczysta. I wyprowadza nas do czerwonego szlaku w kierunku Chlewisk, a właściwie to wychodzimy nią na skraj wsi niedaleko uroczej tabliczki. 

Potem spacer przez Chlewiska. I zwiedzanie muzeum, które wywołało u panów całą serię zachwytów, o nim więc napiszę w kolejnym poście. O ile nadmiar techniki mnie nie przytłoczy. Zobaczymy.

Z Chlewisk wychodzimy drogą szlaku prowadzącą obok cmentarza. Dziś zaglądamy tam, żeby  poszukać grobów powstańców styczniowych. Nie jest to jakoś szczególnie trudne, bo wszystkie są oznaczone kokardami w barwach narodowych. 

nagrobek księdza Ludwika Woźniakowskiego, który jako siedemnastolatek poszedł do powstania, walczył w wielu bitwach, przeżył ciężkie ranienie w głowę, był też zesłany na Sybir

grób Antoniego Lityńskiego, uczestnika wielu bitew, więzionego przez Austriaków, zmuszonego do emigracji; na skutek rany w bitwie pod Kraśnikiem stracił rękę    

grób rodziny Sokołowskich, w którym pochowano powstańca Antoniego Sokołowskiego, zesłanego za udział w powstaniu na Syberię 

Piotr Rychlik - kowal, który w walcowni w Rzucowie przygotowywał broń (kosy) dla powstańców  

i jeszcze ciekawostka niezwiązana z powstaniem: to oryginalne drzewo na mogile Wiktora Kozłowskiego zmarłego 23 stycznia 1858r., autora "Słownika leśnego" wystawili jego przyjaciele i koledzy  w uznaniu zasług zmarłego

Udajemy się w kierunku Stanisławowa, gdzie tradycyjnie zaglądamy nad niewielki staw z zakazem połowu. Na szczęście zakazu fotografowania brak.

bez słońca taki staw smutny się wydaje

 

Za Stanisławowem szlak prowadzi przez las w kierunku Wymysłowa. Sprawdzamy, jak sobie radzą tamtejsze bobry. Można powiedzieć, że świetnie – leśne rozlewisko zdecydowanie większe niż parę lat temu.

rozlewisko w lesie (na drugim zdjęciu za drzewami prześwituje żeremie)

 

Najtrudniejszy odcinek szlaku to ten tuż przed Szydłowcem i w samym mieście. A to z powodu nieprzyjemnego wiatru, przed którym nic nas już nie chroni. Cóż, w szary, wietrzny dzień można się było spodziewać, że nas lekko przewieje. Nie narzekamy. Zwłaszcza, że nie musimy marznąć na przystanku, a możemy komfortowo posiedzieć w ciepłej poczekalni. 

przechodziliśmy obok szydłowieckiego zamku 

Wycieczka nie była długa. Z powodu braku przyrządów pomiarowych uznajemy, że tak ok. 15 – 16 kilometrów.

Zdjęcia – Edek, Janek i ja