Kamieniołom Wierzbica, czyli jak nie trafiliśmy z pogodą

Ten kamieniołom oglądaliśmy dawnymi laty z daleka, z góry. Od dawna był opuszczony. Stopniowo zarastał.

 

kamieniołom w listopadzie 2010 r.

 

we wrześniu 2015 r.
 

Naszym ulubionym miejscem w tej okolicy była i jest niewielka i coraz bardziej zarastająca hałda. Skąd ta sympatia? Z częstych spotkań. Takich na odległość. Widujemy się podczas naszych zwykłych marszów codziennych. Jest widoczna z ulicy Pogodnej w Skarżysku.  Czasem pogoda nie sprzyja i skrywa się przed nami we mgle. Ale i tak wiemy, że gdzieś tam jest i na nas czeka.

 

tak wyglądała w listopadzie 2010 r.

 

a tak we wrześniu 2015 r.
 

W końcu wybieramy się  w jej okolice. Spotkanie było planowane na środę, ale zapowiadano ulewy, burze i inne kataklizmy. No to przełożyliśmy wyjazd na czwartek. A tu od rana szaro i ponuro. W nadziei, że się przejaśni, jedziemy do Rzeczkowa. Najpierw zaglądamy do niewielkiej nieczynnej piaskowni.

 

nowa część piaskowni (starsza zarasta)
 

prawie jak na pustyni
 

Potem maszerujemy w kierunku drogi prowadzącej do kamieniołomu. Przy ścieżce zauważam spory łan zawilców wielkokwiatowych. To jasny dowód na to, że okolica obfituje w wapień.

 

 

I ten to właśnie wapień wydobywano w nieczynnym obecnie kamieniołomie. Czytałam, że w okolicy Wierzbicy występowały jedne z największych w Polsce złoża marglu. Czas przeszły jest tu uzasadniony, bo wydobywano go intensywnie na potrzeby cementowni „Przyjaźń” w Wierzbicy.

 

nie uprawiamy urbexu, dlatego tylko taki fragment zakładu wyrobów azbestowo-cementowych
 

Cementownia od lat nie działa, wyrobisko kopalni opuszczone i zapomniane. Ostatnio jednak zmieniło się. Nie wiem, skąd pojawiła się tam woda (zalanie kamieniołomu wyjaśnia komentarz parlando i artykuł, do którego odsyła). Teren jest zalany szafirową wodą (przy słonecznej pogodzie może się ona okazać lazurową). Dużo jej. Uroczo pluszcze o brzeg. Znad wody wieje wiatr. Człowiek czuje się jak nad morzem.

 

brzegi strome, nie wszędzie można podejść

 

Spacerujemy łagodnym brzegiem wyrobiska i cały czas żałujemy, że pogoda dziś taka niekorzystna. Wszystko szare, niebo wypłowiałe, widoki zamglone.

 

 

kamieniołom z hałdą w tle

Planowałam obejść większy fragment wyrobiska, ale pogoda i mnie zniechęciła. Podchodzimy na górę i idziemy polną ścieżką. 

 

wspinamy się na grzbiet wyrobiska
 

 

przy ścieżce kwitną głogi

Udało nam się wypatrzyć punkt widokowy na wyrobisko. Zaglądamy.  Jest niebrzydko, ale co by tu się widziało przy ładnej pogodzie…  

 

zbocze wyrobiska

 

linia brzegowa - może by tak innym razem przejść widoczną tu ścieżką?
 

W oddali majaczy nasza dobra znajoma. Widać jednak, że mocno zarośnięta z tej strony. 

 

pokopalniana hałda jak UFO (dodam jeszcze link do relacji z wycieczki we wrześniu 2015, żeby porównać, jak wtedy wyglądał kamieniołom)
 

Postanawiam oddalić się od niej i pójść w stronę Rzeczkowa, żeby mieć spacer wśród pól. To w nadziei, że jeszcze kwitnie rzepak. Idziemy ładnymi polnymi drogami.

 

 

A rzepak? No cóż, właściwie to już prawie przekwitł. Udało nam się wypatrzyć dwa pola jeszcze kwitnące.

 

pole rzepaku z hałdą w tle 

 

pola wsi Grzbietów
 

Kierujemy się w stronę wzgórza wysokości 237 m n.p.m. Przed zdobyciem szczytu zarządzam postój śniadaniowy. W oddali zauważamy stojąca spokojnie sarenkę. Wiatr wieje od jej strony, dlatego pewnie nas nie czuje, stoi wiec sobie spokojnie cały czas. My zaś mamy możliwość podjęcia próby złapania jej w obiektyw.

 

droga w kierunku szczytu

 

na ekranie komputera wyszło na jaw, że domniemana sarenka jest jednak koziołkiem zwanym również sarkiem
 

Jeszcze tylko zdobywamy wzgórze 237 i możemy spokojnie zejść w stronę wsi.

 

wracamy do Rzeczkowa
 

Pogoda nadal słaba. A nasza hałda i od strony wsi nie do zdobycia – bardzo zarośnięta. Podejmuję decyzję o powrocie do domu.

 

zamiast hałdy kapliczka na rozstaju dróg
 

I po wycieczce. Ale niedosyt pozostał. Trzeba tu jeszcze wrócić. Tym razem przy doskonalej pogodzie. I najlepiej jesienią. 

 

mapka trasy

Zdjęcia – Lena, Edek i ja