W labiryncie Błędnych Skał

Wyobraźcie sobie taką historię:

Dawno, dawno temu, w okresie górnej kredy, tereny dzisiejszych Gór Stołowych zalewało morze, a na jego dnie spokojnie osadzały się warstwy piasku. Było ich coraz więcej, tworzyły grube pokłady. 

piaskowce Błędnych Skał

 

I tak sobie leżały i leżały miliony lat, przywykły do spokoju. Aż tu nagle w trzeciorzędzie wypiętrzyły się jako góry. Ze zdziwieniem oglądały świat ponad powierzchnią wody i z przykrością odczuwały nieprzyjemny przeciąg wiatrów, chłoszczący deszcz, niemiły mróz, łamiącą w kamiennych kościach wilgoć topniejącego śniegu. 

ciekawskie skałki

widok z Błędnych Skał

A te wszystkie paskudne kreatury powodowały, że nasze piękne piaskowce starzały się, pękały im głębokie zmarszczki, tworzyły się szczeliny i dziwne formy. Górom się zdawało, że zbrzydły, bo takie spękane są, powykręcane – tu cieńsze, tam grubsze. No do czego to podobne?!

różnorodne kształty skałek

szczeliny między skałami  

 

Ale pojawili się dziwni intruzi – ludzie. I tym się to wszystko spodobało. Zaczęli nadawać temu miejscu swoje nazwy, bo człowiek lubi mieć świat uporządkowany i nazwany. Ostatnia z tych nazw – Błędne Skały ma chyba z błądzeniem coś wspólnego.   

Błądzą więc ludzie między skałkami. Przeciskają się z trudem, jeśli grubi; wypakowują bagaż, jeśli plecak gdzieś im utknie; fotografują, wysilają wyobraźnię, żeby dziwne kształty skał jakoś nazwać. 

ludzie wśród skałek  

Skały patrzą na to ze stoickim spokojem. One wiedzą – ci przejdą, będą następni i następni. A skały tylko się siłom przyrody będą poddawać. Mają czas. Dużo czasu. 

I jeszcze jedno – to historia na podstawie nudnych i szalenie serio badań różnych poważnych naukowców. A przecież każde dziecko wie, że to nieprawda – Błędne Skały wyczarował Liczyrzepa. Oczywiście!

oryginalny pomnik Liczyrzepy - króla gór Sudeckich na Górze Parkowej w Kudowie

Zdjęcia – Andrzej i Janek